شهرام سامانی راد

Principal Geoscientist P.Geo

Principal Geoscientist P.Geo

از نظر زمین شناسی، مرکز جزیره گرینلند گودتر از حاشیه ها است. در واقع گودال عمیقی است که با یخ پر شده است. ضخامت یخ در مرکز جزیره گرینلند به 3000 متر می رسد. بدیهی است که تابحال هیچکس نتوانسته تا عمق بیش از 3000 متری حفاری کند و ببیند در زیر لایه های عظیم یخ چه خبر است. به همین دلیل عمده ذخایر معدنی که تابحال در گرینلند کشف شده است در حاشیه این جزیره بزرگ قرار دارد.

اما در کوههایی که در حاشیه جزیره گسترش دارند، ذخایر معدنی با ارزش فراوانی وجود دارد. آهن تیپ اسکارن و BIF، اورانیم، توریم، عناصر نادر خاکی یا REE، نیوبیوم، تاتتالیوم، سرب، روی، مس، تیتانیوم، وانادیوم، مولیبدن، طلا، نقره، زیرکن، زغال سنگ، نفت و گاز و از مهمتر کریولیت که در دنیا فقط در گرینلند یافت می شود و ماده ای با ارزش برای تولید آلومینیم است. گرینلند در مجموع، یک جزیره بزرگ و سرشار از مواد معدنی دست نخورده و با ارزش است.

از آنجایی که بیش از 70 درصد ذخایر عناصر نادر خاکی یا REE جهان در چین است و صنایع نظامی و فضایی به شدت به این فلزات با ارزش وابستگی دارد، آمریکا مجبور است برای رهایی از انحصار چین بر بازار عناصر نادر خاکی حهان، به این ذخایر دست پیدا کند.

آمریکا در سال 1951، در بحبوحه جنگ سرد، یک پایگاه هوایی در شمال غرب این جزیره ساخت. در حال حاضر 140 نفر پرسنل نیروی هوایی آمریکا به همراه 450 نفر پرسنل غیر نظامی از کشورهای کانادا، دانمارک و گرینلند در پایگاه هوایی Pituffik Space Base حضور دارند. یک مرکز تحقیقاتی زیرزمینی متعلق به آمریکا به نام Camp Century در 150 مایلی این پایگاه قرار دارد که مرکز نگهداری تسلیحات هسته ای است.

به نظر می رسد که مقامات کشور دانمارک با مشارکت آمریکا در تامین امنیت و احتمالا بهره برداری از ذخایر معدنی گرینلند موافق هستند.